Saçlarımı savurduğumda içi yanacak, bana yaşamı güzel kılan adamın. Onun nefes aldığını bilmek benim her saniye yüzümü güldürecek. Gözlerimdeki hüznün sırrını o çözecek. En derin yaralarıma o dokunacak. Ve öyle bir saracak, kollarının arasına alacak ki beni, bir daha zor günüm olmayacak. Şuan sahip olduğum şeyleri kaybettiğimde, kaybettiğim her şey olacak o. Çünkü her şeyim olacak! Adıma şarkılar yazacak. Ben uyurken uyanıp uzun uzun bana bakacak. Öptüğünde, masumiyetle içim ısınacak. Bir bakışı yetecek benim susmama. Bir kaş kaldırmam yetecek yemeği fazla kaçırmamasına. Eee hep genç kalmayacağız, bunun yaşlılığı da var. Benimle ölene dek omuz omuza olacak…
İstanbul kızıyım! Yosun kokusu karışır parfümüme. Beni yosun kokusuyla sevmeli erkeğim. Ki ben de onu her haliyle seveyim. İstanbul’um olsun benim o. Bende onun aykırı Galata Kulesi olayım. Bazen de ulaşılması zor Burgaz Adası. Ya da sıcacık Gülhane Parkı… Ama hep onun olayım. Bensiz bir anlamı kalmasın varlığının. Ondan bahsedenler benden bahsetmeden geçemesin, nasıl İstanbul’dan bahsederken Boğaz Köprüsü olmadan olmazsa. Beni anlatanlar ise onun kucağında nasıl da güzel durduğumu söylesinler, Kız Kulesi nasıl İstanbul’un kucağında dalgalarla sallanıyorsa. Boğaz Köprüsü de ben olayım İstanbul’umun, Kız Kulesi de.
Çisil TOLGA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.