Bazen
durup, susup, düşünmeden, derin derin bakarak diyorsun ya. “Bana o kadar çok
benziyorsun ki!”
İşte
her şey tam da o yüzden! Gitmemden korktuğun kadar giderim ben, kalmamı
istediğin kadar kalırım. Sarıldığın kadar kokun siner üstüme. Okşadığın kadar
yumuşar saçlarım. Aldattığın kadar aldatılırsın. Kıyamadığın kadar kıyılmaz,
kırılmazsın. Kırınca gönlümü almazsan yaralarım büyür, kapanmaz olur. Hiç
bırakmayacak gibi seversen, hiç bırakılmazsın sevgilim. Ben sevdikçe
şımarmıyorsan, beni sevdikçe de şımarmam. Kenarlardaki ışıklı tabelalara
kanmayacağını biliyorsan, bilirsin ki ben de kanmam. Sen bana koşarak geldikçe,
ben dizinin dibinden ayrılmam… Kelimelerin, sesin, belimi kavrayışın yazar
bizi.
Bi
paragraf olursak haksızlık olur. Ciltlerden taşmalıyız! İnat et, aşık ol,
bağlan, sev, huzur bul! Hatta hepsini yap! Ama sakın vazgeçme, olur mu sevgili?
Ç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.